Concrete jungle

Seoul, oftewel ‘the capital that never sleeps’. Met 50 miljoen mensen samengeperst over het kleine land Zuid-Korea, dat voor 70% uit bergachtig gebied bestaat, is de helft van dit bevolkingsaantal geconcentreerd in of rondom het stedelijke gebied van Seoul. Het is dan ook niet gek dat Seoul op de 17de plek staat van wereldsteden. Zelf vergeet ik dit nog wel eens. Doordat ik samen met alle andere studenten op de universiteitscampus woon, voelt het meer of we tot een kleinere gemeenschap behoren. Wat ook betekent dat ik me soms verbaas over wat ik nog allemaal van deze enorme stad gemist of niet gezien heb.

Seoul wordt gehalveerd door de rivier Han die midden door de stad stroomt. Konkuk University is gevestigd in het Gwangjin-gu district, wat zich bevindt in het oosten van de stad. De gebieden Itaewon en Hongdae (central Seoul) staan vooral bekend om het uitgaansleven. Deze gebieden ken ik natuurlijk al op m’n duimpje ;). Vooral Itaewon is een erg gezellig gebied voor internationale en Koreaanse studenten met volle straten aan barretjes, restaurants en clubs. Het zuidelijke Gangnam, dat iedereen natuurlijk kent van het liedje ‘Gangnam Style’ van PSY, het zakelijke district en één van de drukste buurten vol met high-end winkels en restaurants. In Samcheong-dong is het Bukchon Hanok Village te vinden, dat vol staat met Koreaanse traditionele huizen. Myeongdong heeft één van de belangrijkste winkelstraten, die doorkruist wordt maar liefst één miljoen bezoekers per dag. ’s Avonds is het leuk om door de straten te lopen die vol staan met street food kraampjes.

Toch zijn er kleine aparte dingen die ik gemerkt heb tijdens mijn verblijf, wat me later verteld werd dat deze een gevolg zijn van het groeiende bevolkingsaantal in Seoul. Ten eerste zijn er nergens prullenbakken in de stad te vinden. De reden hiervoor is dat deze dan mogelijk elk uur geleegd moeten worden in zo’n overbevolkte stad. Gek genoeg is de stad erg schoon en is er nergens afval op straat te vinden. Alhoewel, dit op sommige drukker bezochte plekken natuurlijk onvermijdelijk blijft.

Ten tweede zijn er twee verschillende manieren waarop wc-papier wordt weggegooid. Welke van deze aanwijzingen gevolgd moet worden, wordt altijd in het wc-hokje zelf weergegeven: of het papier mag door de wc doorgespoeld worden, of deze moet in de prullenbak gegooid worden. Dit komt doordat het bevolkingsaantal sneller blijft groeier dan verwacht.

Hoe groot en overbevolkt de stad ook mag zijn, Seoul blijkt toch één van de veiligste steden te zijn om in te wonen. Geweldsmisdrijf en het zogenaamde ‘macho-geweld’ is erg laag. Dit heeft met name te make met de hoge boetes voor geweld. Meest voorkomende misdaad is white collar fraude, verfraaiing en oplichting. En als er een misdaad gepleegd wordt, wordt dit meestal gedaan door mensen van middelbare leeftijd. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de moeilijkere en zwaardere tijden waarin deze mensen opgegroeid zijn, waardoor ze een agressievere kijk hebben op sommige zaken. Een andere reden kan zijn dat zij, door de Koreaanse hiërarchie, het gevoel hebben de familienaam te allen tijde te beschermen. Zelf voel ik mij hartstikke veilig in Seoul, met name wanneer ik dit vergelijk met mijn verblijf in Mexico. Ik kan als jonge, blonde vrouw veilig in mijn eentje in het donker over straat. Ik kan sieraden dragen en mijn telefoon in mijn hand houden, zonder dat ik telkens achterom moet kijken of ik achtervolgd word.

De helft van mijn tijd zit er alweer op. Ik besef nog niet dat de tijd zo snel voorbij gaat en dat ik nog maar anderhalve maand over heb in dit prachtige land. Maar daardoor besef ik mij wel dat ik nog flink wat buurten van de hoofdstad én andere steden van het land moet gaan bezoeken. Ik heb Suwon (30 kilometer ten zuiden van Seoul), Jeju-do (een zuidelijk eiland) en Andong (een traditionele stad in het oosten) nog op mijn verlanglijstje staan voor de komende tijd.