The ride of cool Korea

Al met al, heb ik hartstikke genoten van mijn verblijf in Zuid-Korea. Ik heb enorm veel geleerd over het land, de cultuur en de mensen. Ik heb een perfecte balans gevonden tussen het uitgaansleven in Seoul en mijn schoolleven. Want ja hoor, ik heb al mijn tentamens met een goed gevoel afgerond. Volgende week ontvang ik deze resultaten. Bovendien heb ik veel nieuwe mensen leren kennen, waarvan de meeste toch internationaal waren dan locals, wat ik zelf toch wel jammer vind.

Toch zou ik niet in Korea kunnen wonen of werken. Als Westerling ben ik veel te ongeduldig voor de Koreaanse cultuur en mensen, waardoor ik niet weet of ik mij hier eenvoudig aan zou kunnen passen. Hoe vol lof ik ook over Korea kan praten, er zijn toch een paar irritatiepuntjes die ik graag nog met jullie deel:

1.    Koreanen sloffen ver-schrik-ke-lijk, of ze nu slippers, sneakers of hakken dragen. Meestal dragen ze hun schoenen ook als sloffen door de achterkant plat te drukken en zo makkelijker de schoenen in te kunnen schuiven.

2.    Koreanen lopen ook nog eens erg langzaam, waardoor ze ook niet in één rechte lijn kunnen lopen. Hierdoor slingeren ze als het ware over de straat, wat natuurlijk hartstikke irritant is als je hierachter loopt.

3.    In sommige opzichten zijn Koreanen nóg ongeduldiger dan Westerlingen. Wanneer de deuren van de metro opengaan, wachten ze niet tot er meer ruimte gecreëerd wordt en mensen zijn uitgestapt. Maar er lijkt een soort paniek te ontstaan, waardoor ze meteen naar binnen stormen. Hartstikke leuk tijdens de spitsuren.

4.    Alhoewel klefheid tussen stelletjes wordt beschouwd als not-done, klopt deze theorie toch niet helemaal. Koreanen vinden het ‘klef’ wanneer een stelletje elkaar een kus zou geven in het openbaar, dit heb ik dus ook nog nooit gezien. Maar toch zijn alle stelletjes in elkaars armen verstrengeld in de metro en zitten ze constant te giechelen en elkaar te plagen als kleine kinderen. Dit is trouwens wel de visie van een vrijgezelle dame ;)

5.    Koreanen niezen zonder hun handen ervoor te houden, waardoor je als het ware de bacteriën door de lucht ziet fladderen. Ook hoesten sommige recht in je gezicht als je ze net op dat moment passeert. Dit zal natuurlijk ook de reden zijn, waarom mondkapjes zo populair zijn. Ook stond ik eens in een souvenirwinkel en vroeg ik de eigenaar naar enkele mogelijkheden. Tijdens ons gesprek liet hij plots een harde boer zonder hiervan raar op te kijken. Ik deed maar net of er niks gebeurd was.

6.    Koreanen kauwen op kauwgom met hun mond open. Het slurpen en hardop kauwen op voedsel valt in verhouding nog mee, totdat je ze een kauwgompje geeft..

7.    Koreanen hebben geen sociale normen. In de metro zijn specifieke stoelen gemarkeerd voor ouderen/bejaarden. Ook al zijn deze stoelen vrij en zijn er geen bejaarden te bekennen, als jongere mag je hier absoluut never nooit zitten. Maar als de ‘bejaarden seatings’ bezet zijn, evenals de ‘normale seatings’, zullen jongeren er nooit aan denken om een bejaarde zijn/haar plek aan te bieden. Een ander voorbeeld is dat Koreanen nooit achterom kijken om een deur voor je open te houden, wat ik als hartstikke normaal beschouw. In het begin kreeg ik dus nog vaak een deur tegen m’n neus aangegooid. Zelfs een vriendin die een tijd met krukken heeft gelopen, was geen uitzondering voor de Koreanen.

Hoe lekker het soms ook is om te klagen, Zuid-Korea was een onvergetelijke tijd waarin ik veel geleerd heb en persoonlijk gegroeid ben. Nu kan ik mijzelf klaar gaan stomen voor mijn volgende avontuur: China.

Korea: “kamsahamnida gwa annyeonghaseyo”, oftewel: bedankt en de groeten!